Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

Δύο μεγάλοι κόκκινοι ελέφαντες

Το μόνο ενδιαφέρον πράγμα που βλέπαμε από το παράθυρό μας ήταν δύο μεγάλοι κατακόκκινοι ελέφαντες. Ήταν ολόιδιοι, σαν δίδυμοι, και στέκονταν διαρκώς στην ίδια θέση. Στην αρχή μας κίνησαν την περιέργεια (γιατί στέκονταν εκεί; ποιός τους άφησε;) έπειτα τους συνηθίσαμε. Με έναν τρόπο η παρουσία τους ήταν παρήγορη. Ήταν κάθε πρωί εκεί όταν τραβούσαμε τις κουρτίνες και η σουρεαλιστική τους παρουσία μας υπενθύμιζε ότι όλα μπορούν να συμβούν. 

Όταν ο Π. μπόρεσε να σηκωθεί από το κρεβάτι του, ανέβαινε στο χαμηλό περβάζι του παραθύρου και τους κοίταγε κι αυτός. Του έλεγα ότι κοκκίνισαν γιατί έφαγαν πολλές ντομάτες και πολλές φράουλες, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ιδέα γιατί κοκκίνισαν οι ελέφαντες. Δεν έχω ιδέα γιατί βρίσκονταν εκεί, από πού ήρθαν και που θα πήγαιναν μετά, τι περίμεναν κάθε μέρα έξω από το νοσοκομείο.