Πέμπτη 14 Ιουλίου 2016

A Mid Summer's Nightmare

Ο κόσμος ξυπνάει σιγά-σιγά και μαθαίνει τα νέα. Μετράμε πάλι. Με ενοχλεί η καταμέτρηση. 70, 73, 80. Από το 73 στο 80 είναι 7 άνθρωποι. Επτά ανάσες ρε γαμώτο. Σε κάποιους θα λείψουν αυτοί οι επτά άνθρωποι κι όλοι οι υπόλοιποι μαζί. 
Κάποιοι, αμέτρητοι, θα πεθάνουν μέσα τους μετά από αυτό. 

Είμαι τόσο μα τόσο κακή με τους αριθμούς. Με μπερδεύουν αφάνταστα. Απορώ με τον κόσμο που θεωρεί ότι παρέχουν σταθερό σημείο. Κανένα σταθερό σημείο δεν παρέχουν, ούτε μένουν ποτέ σταθεροί οι αριθμοί. Νομίζω ότι και η μελέτη των αστεριών αυτό διδάσκει: μετακινούνται διαρκώς οι τροχιές, οι γαλαξίες, οι δορυφόροι, ο άξονας των πλανητών. Τίποτα δεν στέκει, τίποτα δεν μετριέται με ακρίβεια. Πυρετός 37.9, όχι πυρετός 38.1. Μία κύστη, όχι τρεις κύστεις. Πάνω από το όριο, κάτω από το όριο. Σκατά, θα έπρεπε να μην υπάρχει όριο, και στην πραγματικότητα δεν υπάρχει όριο. Μας επιβάλλεται το όριο. 

Εμένα μου αρέσουν τα απεριόριστα. Σ'αγαπώ απεριόριστα. Δεν σ'αγαπώ με όριο [*αν μου πεις αυτό, θα πάψω να σ'αγαπώ, - αν δεν μου κάνεις αυτό (το χατήρι), θα πάψω να σ'αγαπώ]

Μετράω αντίστροφα για τις διακοπές, μετράω πόσες είναι οι διακοπές, μετράω πόσες μέρες θέλω μετά τις διακοπές για να φύγω, πόσες μέρες μετά από το μετά τις διακοπές για να φτάσω, πόσα μειλ δεν απαντώ γιατί στρουθοκαμηλίζω, πόσα λόγια δεν είπα. Πόσα ραντεβού πρέπει να κλείσω όταν γυρίσω. Εχτές με πήρε τηλέφωνο ένας φίλος από τη Γερμανια κι έκλεισα μαζί του ραντεβού για τις 3 Οκτωβρίου. Ήθελα να του πω κάποια πικρία από το τηλέφωνο, αλλά γελούσε χαριτωμένα ο καημένος και τη γλύτωσε. 

Μετράω πόσα λεπτά θέλω στην Πατησίων από τη δουλειά μέχρι τον παιδικό (Δευτέρα 11 λεπτά, Τρίτη 19, Πέμπτη 14 λεπτά, αυτά θυμάμαι), πόσες σφήνες κάνω για να φτάσω ένα λεπτό νωρίτερα. Δεν αξίζει να τρακάρεις για να φτάσεις ένα λεπτό νωρίτερα, λέει ο Θ. Αξίζει να ρισκάρεις να τρακάρεις για να φτάσεις ένα λεπτό νωρίτερα, λέω εγώ. "Πάλι άργησε η μαμά μου" τον ακούω να λέει από μέσα. Δίκιο έχει. Άργησα πάρα πάρα πολύ. 

Υ.Γ. Σήμερα είναι η μέση του καλοκαιριού. Γιορτάζουν οι εραστές, οι τρελοί κι οι ποιητές. 

Lovers and madmen have such seething brains,
Such shaping fantasies, that apprehend
More than cool reason ever comprehends.
The lunatic, the lover, and the poet,
Are of imagination all compact. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου