Graeme

Ο Graeme ζει τώρα στην Καλιφόρνια. Αλληλογραφούμε από το 1987. Τότε ζούσε στο Λονδίνο με τους γονείς του. Έφηβος, ένα χρόνο μεγαλύτερός μου. Είχε βάλει μια αγγελία στο Football Monthly κι εγώ απάντησα.

Τα πρώτα χρόνια μιλάγαμε μόνο για τη Liverpool και το αγγλικό πρωτάθλημα γενικώς, δεν ήθελε να λέμε τίποτα άλλο, όποτε δοκίμαζα να αλλάξω θέμα αντιστεκόταν. Κι όπως κάνω συνήθως με τα αγόρια, εγώ πήγαινα με τα νερά του.

Φυσικά με τα χρόνια αναπόφευκτα είπαμε κι άλλα.

Κάποια στιγμή παντρεύτηκε μια τρελή Δανέζα που του κατέστρεψε τη ζωή: εγκατέλειψε το σπίτι του στο Λονδίνο και τη δουλειά του στα αγγλικά ταχυδρομεία γιατί αυτή δεν άντεχε το Λονδίνο (αυτό και μόνο έλεγε πολλά, τη μίσησα), μετακόμισαν στη Δανία, αυτή μετά τον έδιωξε, κράτησε το σπίτι τους εκεί, αυτός γύρισε και μετά δεν έβρισκε δουλειά. Γενικώς έπαθε μεγάλο σοκ τότε. Τεράστιο.

Λίγα χρόνια μετά γνώρισε από το ίντερνετ μια Αμερικάνα, η οποία ήρθε στο Λονδίνο, τον γνώρισε από κοντά, τον πήρε στην Αμερική και παντρεύτηκαν. Fast track. Έχουν ένα αγοράκι, τον Aidan. Ζουν με την οικογένειά της εκεί, στο ίδιο σπίτι, αυτός φρικάρει αλλά κάνει υπομονή. Τον βλέπω να γερνάει πριν την ώρα του στις φωτογραφίες. Δίπλα του θα φαινόμουν σαν μαλακισμένη έφηβη κόρη που τη σπάει στον μπαμπά της.

Δεν συναντηθήκαμε ποτέ. Όταν πήγα εγώ στο Λονδίνο κάποια στιγμή (1995 νομίζω) κι έμεινα πολλές μέρες, εκείνος δεν μπόρεσε να με συναντήσει προφασιζόμενος διάφορες δικαιολογίες. Μιλήσαμε μόνο για λίγο στο τηλέφωνο, αλλά δυσκολευόμουν να καταλάβω τι έλεγε λόγω της προφοράς του και γενικώς υπήρχε, θυμάμαι, αμηχανία. Έκτοτε μου έγραφε κατά καιρούς πόσο το μετάνιωνε που δεν βρεθήκαμε. Τι σημασία είχε, καμία. Δεν του κράτησα ποτέ κακία, αλλά η αλήθεια είναι ότι όταν πήγα στην Καλιφόρνια πέρυσι δεν επιδίωξα να τον δω. Δεν ήταν κι εύκολο άλλωστε.

Αλληλογραφούμε πια σποραδικά στο facebook.

Απόψε μου είπε ότι είναι πάλι χωρίς δουλειά κι ότι τον πιάνουν κρίσεις πανικού.

Απόψε του είπα ότι κι εγώ που έχω δουλειά έχω κρίσεις πανικού. Μπορεί να είναι χαρακτηριστικό της ηλικίας μας.

Απόψε του είπα ότι έχω όλα τα γράμματά του.

Σοκαρίστηκε.

Πρότεινα να του τα στείλω να τα έχει ο γιός του.

Εκείνος δεν έχει τα δικά μου γράμματα, αλλά θυμάται πόση εντύπωση έκανε στη μαμά του ο γραφικός μου χαρακτήρας και τα αγγλικά μου.

Mom always used to say your writing was the neatest she's ever seen and didn't believe you was from Greece as your English was excellent

Ευτυχώς. Δεν με ενδιαφέρει να μείνει τίποτα από μένα, πολύ περισσότερο οι καταγραφές εκείνων των χρόνων. - Ψέμματα: θα ήθελα να τις διαβάσω μια φορά ακόμα κι έπειτα δεν θα με ένοιαζε να μείνουν, ας καταστρέφονταν.

Απόψε μου είπε οτι ακόμα μετανιώνει που δεν συναντηθήκαμε ποτέ.

Απόψε του είπα ότι θα τον βάλω στη λίστα μου, στη Λίστα των Πραγμάτων που Θέλω να Κάνω Πριν Πεθάνω.

Ας συναντηθούμε πριν πεθάνουμε, του είπα.